Weer een hoogdag in de Livingroom met deze twee jonge topmuzikanten. Als twee wegen met hoogspanning mekaar snijden dan knalt het, die muzikale vonken mogen we hier ook vanavond beleven. Tom, vanaf zijn tiende in Keerbergen al zijn talentvolle weg opgegaan op de pianotoetsen, geïnspireerd door zijn moeders vintage hard rock albums. Ook gitaar, banjo en Hammond heeft hij meesterlijk in de vingers. Treedt op met Guy Verlinde en wint samen “best duoact”, daarbij net nog in 2025 geprezen als “beste instrumentalist” door de Belgische Blues Federation. Stef eveneens als tiener, nam op zijn twaalfde vanaf Aarschot, de avontuurlijke weg met gitaar, naar voorbeeld van zijn vader. We kennen Stef als briljante leadgitarist bij The BluesBones en Kaz Hawkins, met vele nominaties en verdiende awards op zak, zoals ook “best instrumentalist 2024”. Deze bekroning had hij voor de kenners al lang verdiend. Maar ook eigen trio band sinds 2017, waarbij zijn vriendin Iris Teunissen de songteksten schrijft en waarbij Tom zich aansloot in 2023 tot de volwaardige vierkoppige Stef Paglia Band. Maar bijna allen hier aanwezig kennen deze voorgeschiedenis, wel zijn we benieuwd hoe en wat ze hier uit de hoed gaan toveren.

Tom statig achter zijn Nord Stage orgel, vertelt ons een mix van covers en eigen nummers van hun beide te brengen. Toont ons zijn ruim dragende stem op “Broken Inside”, terwijl Stef soleert op zijn imposante rode Eastman hollowbody. Ieder van ons al direct stil en met volle aandacht. Onder ons omschrijft iemand dit nummer met de juiste woorden “recht in de roos”. Of we weten wie Stef zijn idool is ? Dezelfde idool als die van zijn vader, dat weten we zelfs ook. Een weliswaar minder gekende song van Steve Ray Vaughan: een meer dan vererende uitvoering van “Life By The Drop”. Zeker ook spek voor onze bek, zoals ook enkele eigen nummers van Stef als “The Unknown” en een uitmuntend “Warmth Instead Of Cold” (video). Met deze uitvoering, één van de uitschieters van deze avond, bijhorende clip verklaart alles. Of Tom alles kan ? Jazeker, neemt ook zijn gitaar ter hand en zij brengen ons “When I See Her Again”, een even luisterrijke “Midnight Rider” . Als slot van de eerste set een niet gerepeteerd “Brittle Bone Boogie”, welke mee verschijnt op Tom zijn debuutalbum, met een release optreden binnenkort in Keerbergen.

Na een frisse en dorstlessende pauze, rijden we mee met hun “Memphis Train”. Song en lyrics van Buddy Miles (1970), ooit nog drummer bij Jimi Hendrix. We denken samen aan overleden maar niet vergeten Tiny Legs Tim, deze zondag drie jaar geleden. Tom vertelt ons ook dat de eerste dag van de Gentse Feesten ook een tribute wordt gehouden voor deze Tim De Graeve, ons aller nog in het hart. Dragen volgend nummer aan hem op “Going Down South”. Geen nummer van Tim, maar wel met een even diepe ziel gebracht. Nog een nummer, een ballade uit Tom's toekomstige CD, ook mede door Stef geproduced “Satisfy My Soul”. Van Stef zijn hand dan een buitengewone uitvoering van “Blue Eyes”. Afwisselend van Tom “It Don't Feel Wrong”, wat we zeker beamen. Een andere idool en van wie Stef graag nummers speelt, de Canadian old hero die zelf nog altijd zingt en optreedt, “Old Man” jawel Neil Young. Een nummer dat Stef in alle verheven glorie de seventies nog maar eens laat bewonderen. Eigen nummer van Stef “ Take Me Away”, waar ons hun perfect samenspel nogmaals duidelijk wordt, in een funky New Orleans stijl die er zeker bij mag. Het indrukwekkende gitaarspel volgen is geen probleem voor Tom, integendeel, toont zelf een dynamische uitdaging voor Stef. Samen heer en meester van verschillende stijlen en zo ook beide lesgever van hun professionaliteit. Eindigen met nog een nummer van Tom “We Can't Be No Friends”, met een portie gitaarvirtuositeit en een Elizabeth wedstrijd met bluezy keys. Encore, jawel ook in sol naar New Orleans met Professor Longhair “Got My Red Beans Cooking ”, wat we graag meezingen. Tom en Stef bedankten ons meermaals en zelfs met waarderend applaus, zonder publiek kunnen zij inderdaad niet verder. Wij danken hun dan ook voor het optreden en rijden blij voldaan naar huis.

Guy Cuypers